| |||||
|
Kabel koncentryczny (BNC), często nazywany "koncentrykiem", składa się z dwóch koncentrycznych (czyli współosiowych) przewodów. Kabel ten jest dosłownie współosiowy, gdyż przewody dzielą wspólną oś. Najczęściej spotykany rodzaj kabla koncentrycznego składa się z pojedynczego przewodu miedzianego biegnącego w materiale izolacyjnym. Izolator jest okolony innym cylindrycznie biegnącym przewodnikiem, którym może być przewód lity lub pleciony, otoczony z kolei następną warstwą izolacyjną. Całość osłonięta jest koszulką ochronną z polichlorku winylu (PCW) lub teflonu. Kabel koncentryczny jest najczęściej określany przez wojskowy numer specyfikacyjny rozpoczynający się od liter RG. Kable o różnych numerach RG mają różne charakterystyki fizyczne i elektryczne i dlatego kabel wykorzystywany przez jeden typ sieci nie może współpracować z innym. Za pomocą koncentryka łączy się komputery szeregowo i nie potrzeba żadnych dodatkowych urządzeń. Najczęściej używamy dwóch rodzajów kabli koncentrycznych zwanych popularnie cienkim koncentrykiem lub grubym koncentrykiem. Cienki koncentrykCienki koncentryk (cienki ethernet) składa się z pojedynczego, centralnego przewodu miedzianego, otoczonego warstwą izolacyjną. Jest to kabel ekranowany, a więc odporny na zakłócenia. W celu osłony przesyłanych informacji przed wpływem pól elektromagnetycznych, jako ekran stosuje się cienką siatkę miedzianą. Maksymalna długość jednego segmentu sieci realizowanej na cienkim koncentryku wynosi 185 metrów. Nie jest to odległość między poszczególnymi komputerami, lecz pomiędzy jednym a drugim końcem sieci. Przepustowość 10Mb/s. Gruby koncentryk Gruby koncentryk (gruby ethernet) lub żółty kabel ze względu na to, że najczęściej ma żółty lub pomarańczowy kolor. Gruby ethernet składa się z pojedynczego, centralnego przewodu otoczonego warstwą izolacyjną, a następnie ekranującą siateczką oraz zewnętrzną izolacją. Maksymalna długość jednego segmentu sieci realizowanej na grubym koncentryku wynosi 500 metrów. Przepustowość 10 Mb/s. Przygotowanie kabli BNC Okablowanie za pomocą kabli koncentrycznych Należy przygotować kable koncentryczne o odpowiedniej długości, nie zapominając o pewnej rezerwie, najlepiej wymierzyć to prowadząc kabel tam gdzie on będzie zamontowany i uciąć go już po jego pociągnięciu (gdy mamy dłuższą rolkę pozwala zaoszczędzić dużo kabla). Zakupione końcówki BNC powinny składać się z trzech elementów: obrączki na końcówkę kabla, igły oraz właściwej końcówki. Na końcach sieci na kabel zakładamy terminator (po jeden na każdym końcu sieci). Terminator (opornik o rezystancji dostosowanej do impedancji kabla) zapobiega odbiciu sygnału przesyłanego ze stacji po dotarciu do końcówki, bez niego objawiałoby się to jako powtórzenie transmisji. Absorbuje wszystkie sygnały docierające na koniec kabla, uniemożliwia zakłócenia i zamyka obwód. Łączniki BNC umożliwiają szybkie łączenie i rozłączanie. Dostępne są trzy typy łączników BNC: * obciskane, * sworzniowe, * śrubowe.
Instalacja łącznika BNC na kablu Standardowy obciskowy łącznik BNC składa się z trzech części: korpusu, wewnętrznego sworznia oraz tulejki. Te części składowe mogą być niewymienialne pomiędzy różnymi typami i modelami łączników, więc lepiej nie mieszać części pochodzących od różnych łączników. Należy się również upewnić, że stosowany łącznik jest odpowiedni do używanego typu kabla koncentrycznego. Aby zainstalować łącznik, należy postępować według następujących punktów:
Zalety kabla koncentrycznego:
Wady kabla koncentrycznego:
| ||||
kontakt:_mnet@tlen.pl 5674166 | |||||