Routery pozwalają na kontrolowanie ruchu w sieci. W przeciwieństwie do pomostów rutery są zależne od protokołu. W zależności od protokołu i adresu sieci ruter decyduje o tym jak pokierować ramkę. Ruter po otrzymaniu ramki usuwa z niej główkę i stopkę i tworzy wokół danych nową ramkę dodając adres dostępu do nośnika do pola adresu źródłowego. Rutery mają także możliwość blokowania danych typu broadcast. W celu określeni drogi jaką informacje mają być przekazywane rutery wykorzystują tabele trasowania - czyli coś w rodzaju mapy drogowej mówiącej ruterowi w jaki sposób najdogodniej przesłać dane. Tworzenie takich tabel może odbywać się poprzez trasowanie statyczne polegające na wyznaczeniu innego rutera do którego mają być kierowane informacje przeznaczone dla sieci wcześniej zdefiniowanych np. internet. Innym rodzajem jest trasowanie metodą wektora odległości. Wykorzystywany jest tu protokoł RIP (Router Information Protocol). W metodzie tej każdy ruter wysyła tabelę trasowania do innych ruterów co minutę, co daje im wgląd w strukturę sieci. Ostatnią metodą jest trasowanie matodą stanu łącza opierającą się na ramkach LSP (Link State Protocol Frame) zawierających informacje o innych ruterach, sieciach komputerowych do których są podłączone i o koszcie uzyskania dostępu do każdej sieci.

Przyjęło się, że jest to urządzenie, które ma bezpośredni dostęp do Internetu i rozdziela go na inne komputery w sieci lokalnej. Zazwyczaj router ma wbudowany switch.

Pierwotne routery z lat sześćdziesiątych były komputerami ogólnego przeznaczenia. Chociaż w roli routerów można używać zwykłych komputerów, nowoczesne szybkie routery to wysoce wyspecjalizowane urządzenia, w których interfejsy sieciowe są połączone bardzo szybką magistralą wewnętrzną. Zazwyczaj mają wbudowane dodatkowe elementy (takie jak pamięć podręczna czy układy wyręczające procesor w pakowaniu i odpakowywaniu ramek warstwy drugiej) w celu przyspieszenia typowych czynności, takich jak przekazywanie pakietów. Wprowadzono również inne zmiany w celu zwiększenia pewności działania, takie jak zasilanie z baterii oraz pamięć trwała zamiast magnetycznej. Aby mógł zajść routing, router musi być podłączony przynajmniej do dwóch podsieci (które można określić w ramach jednej sieci komputerowej).

Szczególnym przypadkiem routera jest przełącznik warstwy trzeciej, czyli urządzenie z jednym interfejsem sieciowym, które routuje pomiędzy dwoma lub większą ilością sieci wydzielonych logicznie na tym pojedynczym interfejsie. Dla sieci Ethernet są to VLAN-y (wirtualne sieci lokalne), dla sieci ATM czy Frame Relay kanały PVC/SVC (Permanent Virtual Circuit/Switched Virtual Circuit, stałe bądź komutowane kanały wirtualne).